اشعاری بمناسبت مناجات و ورود به ماه مبارک رمضان
« اقــــرار »
ای خدا آمــــــــــد فراری بر درت ، تا کند اقرار اندر مـــــــحضرت
آمدم با تو کـــنم خلوت خدا ، باشم از غـــــــــیر تو معبودم جدا
من سراپادردم ودرمان توئی،بی سرو سامان منم سامان توئی
من که غرق در عـــــــنایت بوده ام ، ساکن شهر ولایت بوده ام
حالیا غفلت مرا کرده شکار،بی حیایی کرده ام من بی شـــمار
راه ده این خســـته را در محضرت ، وای اگر او را برانی از درت
باز مسکین های و هوئی می کند، این گدا بـــی آبرویی میکند
ای که تو خواندی مرا راهم بده ، یک دل بـــــــــیدار و آگاهم بده
کاش میکردی مرا دور از بدی، در هــــمان اول خطایم می زدی
بسکه تو بودی خطا پوش ای خدا،من ترا کردم فراموش ای خدا
فکر کردم بهر تو گشتم کسی،پر بـــــها پنداشتم خار و خـسی
منکه عشق مرتضی(ع)را داشتم،عمر دادم معــــصیت انباشتم
بهترین یاران من رفــــــــــتند و من ، باز دارم از گناهانم سخن
محتضر دیدم نشد آگه دلم،غسل میـــــــــــّت دیدم امّا غـــافلم
من لحد چیدم برای دوســـــتان، خود نشد باور مرا این داستان
ای که خود یار علی(ع)می دانیم ، خود ببنـیم در غفلتم زندانیم
باز کن از پای من بند گــــــــناه ، رو سپیدم کن نمانم رو سیاه
برای دریافت ادامه اشعار بر روی لینک زیر کلیک کنید :
